• Kevin

Een handvol Weemoed

~ Blog van Kevin Goes

Een handvol Weemoed

Monthly Archives: December 2014

Koude voeten

17 Wednesday Dec 2014

Posted by ksagoes in Schrijfsels

≈ Leave a comment

Tags

All-Stars, Amsterdam, Kevin Goes, Kou, Tinder

Ze komt niet. Ze komt echt niet. Het besef slaat langzaam, maar als een baksteen in. Dat kwam vanuit het niets. We hadden al een paar dagen leuk gechat via Tinder en de date stond al een dag vast. Zelfs vandaag nog hadden we contact gehad, dus het zat wel goed, dacht ik. Ok, ze was twee uur voor onze date ineens verdwenen uit mijn lijst van matches, maar Tinder deed wel vaker vreemd de laatste tijd.
kou
Maar het was dus niet Tinder dat vreemd deed. Terwijl ik het slot van mijn fiets weer open deed, bedacht ik dat dit toch een keer moest gebeuren. Het kon niet altijd feest zijn. Misschien was dit wel mijn verdiende loon, dacht ik. Goed, nooit had ik iemand in de kou tevergeefs laten wachten, maar ik had ook erge dingen gedaan. Hoe vaak ik een meid nooit meer gebeld had na een succesvolle date, was niet op een hand te tellen. En als het al tot een date gekomen was, had iemand toch wel echt geluk gehad, vond ik zelf.

Het zou me weer terug op aarde zetten, besloot ik toen ik weer langzaam terug naar huis fietste. Ik fietste langzaam, omdat mijn voeten half bevroren waren. All-Stars waren geen goede keuze geweest op deze koude decemberavond. Net als daten, ook geen goede keuze. Ik had ook thuis op mijn bank kunnen zitten. De werkdag was zwaar geweest en lang, dus ik had me moeten haasten om hier op tijd te zijn. Natuurlijk had ik ook naar binnen kunnen gaan en deze koude voeten kunnen ontlopen, maar daar was ik dan toch niet sociaal genoeg voor. Alleen in een vreemde kroeg zitten was geen optie.

Maar ze had zichzelf ook wel gered, hoor. Ik zocht geen relatie en misschien wilde zij dat wel. Daar was ik helemaal niet aan toe, ik woonde hier net. Het was maar goed dat ze niet op was komen dagen, ze had zichzelf heel wat ellende bespaard. Misschien vond ze wat ze zocht wel bij een andere jongen die ze op Tinder ontmoette. Iemand die net zo aardig deed als ik, maar wel oprecht was. Die het niet zag als een of ander spelletje, wat het voor mij soms wel was. Natuurlijk, als ik de ware tegen zou komen, zou ik mijn ogen niet sluiten, maar mijn ware zat niet op Tinder. Dat kon gewoon niet.

Mijn ware zou ik in een kroeg ontmoeten, of op een feest. Daar had ik geen apps voor nodig, dat wist ik. Nee, deze apps waren prima voor andere mensen, maar voor mij niet. Dat hield ik mezelf vaak genoeg voor, maar langzaam maar zeker geloofde ik steeds minder in die gedachte. Als ik mezelf kon bekijken terwijl ik in een kroeg stond, zou ik me schamen. Ik stapte niet meer op willekeurige meisjes af en als ik het wel deed, was ik zo dronken dat ik mijn eigen naam al niet meer wist. Hoe kon die vent nou ooit nog een meid aan de haak slaan zonder hulp van zijn telefoon? En nu kwamen ze zelfs al niet meer opdagen op dates…

Met veel kracht duwde ik mijn fiets tegen de deur om hem open te maken. Misschien lag het wel helemaal niet aan mij. Misschien had ze echt baardvrees, zoals mijn vriend zei. Ja, dat zou het zijn. Baardvrees. Mijn telefoon trilde in mijn zak. Snel keek ik. “Oooo dat is echt zuur!” zei een andere match op mijn bericht dat ik een soort van date had waar ik 20 minuten in de kou stond en zij niet op kwam dagen. Misschien moest ik maar eens met haar afspreken.

Medelijden met Maastricht – Column bij Noa de Mes, zondag 7 dec. 2014

09 Tuesday Dec 2014

Posted by ksagoes in Schrijfsels

≈ Leave a comment

Tags

Gerd Leers, Kevin Goes, Maastricht, Onno Hoes

Ik heb bijna medelijden met ze, die duizenden chique Maastrichtenaren die nu keer op keer voor gek gezet worden door hun burgemeester. Bijna. Het heeft natuurlijk ook wel iets grappigs. Toen hier in Heerlen voorgesteld werd om Paul Depla burgemeester te maken, moest je ze eens horen. Dat kon toch niet! Dat lijkt nu wel een eeuwigheid geleden, want sinds Onno Hoes in Maastricht aangetreden is, kijkt er niemand meer naar de Heerlense burgervader.
onnoHoes

Met wie ik soms wel medelijden heb, is met Hoes zelf. Maar vaak besef ik dan na een paar minuten dat het hier om een slimme man gaat, iemand die in de showbizz opgegroeid is en die beter zou moeten weten. Zeker na alle rotzooi van vorig jaar, zou hij nu toch beter op moeten letten. Maar nee, net zoals heel veel andere mannen doet bij hem zijn piemel het denkwerk en doet waarschijnlijk zijn secretaresse al het andere werk. Of secretaris, in zijn geval.

Het maakt mij niet uit of hij blijft of dat hij vertrekt, het enige dat bij mij de hele tijd blijft hangen is het gevoel dat iemand in zijn positie toch beter zou moeten weten. Je bent al een keer gewaarschuwd, hebt al een rottijd achter de rug en dan nog laat je je naaien door de eerste de beste nieuwe schandknaap die langs komt. Ik snap daar niks van. Is hij zijn baan zo beu?

Misschien is het ook wel een VVD-dingetje hoor. Rutte laat zich ook elke keer als hij zich in Brussel vertoont naaien, dus wellicht hoort het erbij. En waarom denk je dat Jeanine Hennis zo graag Defensie-minister geworden is? Hoe vaak die wel niet een tentenkamp binnengelopen is en met heel ander haar en doorgelopen mascara daar uit kwam, is niet op twee handen te tellen.

Maar voor een stad als Maastricht is een burgemeester als Onno Hoes natuurlijk een kleine ramp. De stad die zichzelf op een hoger podium plaatst dan ooit gebouwd is en waarvan de inwoners nog net niet stikken in hun zelfliefde. Een burgemeester die de zelfverzonnen waarden en normen van de Maastrichtenaar in de Maas werpt, zet de echte Sjeng te kakken.

In Maastricht wordt dan ook langzaam weer gebeden om een terugkeer van Gerd Leers. Natuurlijk, Gerd had ook zo zijn fouten, maar een verkeerde villa is niks vergeleken bij zeventien zeventienjarige knapen die in een hotellobby op Hoes zitten te wachten. Nee, Leers was chique, had de uitstraling van een Maastrichtenaar en maakte de stad weer schoon. Hij maakte korte metten met het gespuis dat de Limburgse hoofdstad een slechte naam gaf. De MVV-hooligans werden afgestraft en Vinkeslag werd leeggeruimd.

Ja, dat heeft Maastricht nodig. Een rechtgeaarde CDA’er, iemand waar niets op aan te merken is, iemand die de rust in die geweldig mooie stad weer terug laat keren. Gerd Leers zelf is natuurlijk te oud. Misschien iets voor Camiel Eurlings?

Subscribe

  • Entries (RSS)
  • Comments (RSS)

Archives

  • January 2017
  • December 2015
  • September 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • July 2014
  • March 2014

Categories

  • English
  • Schrijfsels

Meta

  • Register
  • Log in

Create a free website or blog at WordPress.com.

Cancel

 
Loading Comments...
Comment
    ×
    Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
    To find out more, including how to control cookies, see here: Cookie Policy