• Kevin
  • War of Dragons

Een handvol Weemoed

~ Blog van Kevin Goes

Een handvol Weemoed

Monthly Archives: September 2015

Sieb

24 Thursday Sep 2015

Posted by ksagoes in Schrijfsels

≈ Leave a comment

Tags

Kevin Goes, Rob Siebers, Roda JC

Wachtend op twee vrouwen in een leeg café aan de Van Baerlestraat, denk ik terug aan een van de eerste keren dat ik Amsterdam bezocht. Dat was in de tijd dat er nog rookcoupe’s waren in de trein. Dat weet ik nog, omdat de maat met wie ik was zonodig moest roken op de lange weg vanuit Heerlen. We waren net 18, of nog net niet.
Rodajcstadionmetlogo

Met een bal onder onze arm reisden we af naar het verre noorden. Waarom we een bal bij ons hadden, weet ik nog altijd niet. Maar ach, we namen ook wel eens een bloemkool mee naar vreemde steden, dit viel dus wel mee. In Utrecht al begonnen we te ballen. Eerst op het centraal station, later voor de stadswinkel, waar die vriend van mij zich ging inschrijven. Om een jaar later weer naar Den Haag te vertrekken, maar dat wisten we toen nog niet.

Daarna door met de trein naar Amsterdam, want we waren toch al in het hoge noorden. Op de Dam deden een paar Marokkanen mee met voetballen, maar dat verveelde al snel. We gingen snel richting de Wallen, die toen nog gewoon vol met hoeren stonden en nog niet vervuild waren met hippe boetiekjes. En ja hoor, waar anders dan op de Wallen kom je Limburgse maten tegen? Tom en Sieb waren het, die toevallig net als wij op die dag door Amsterdam wandelden.

En nu is die laatste dood. Rob Siebers, net als ik nog maar dertig jaar oud. Twee weken geleden ineens vage klachten, afgelopen week overleden. Uit het niets. Zo ben je gezond, zo ben je er niet meer. Ik kan me nog ellenlange verhalen herinneren die ik hem vertelde, en dan dezelfde tijd die ik besteedde om dat in zijn juiste oor te vertellen, omdat hij aan een kant doof was. Misschien wel in hetzelfde jaar als dat ik een balletje met hem trapte terwijl drie verveelde Slowaakse hoeren stonden te kijken op de Wallen, beleefde ik een legendarische wedstrijd met hem in Arnhem.

Roda JC speelde de halve finale van de KNVB-beker tegen Vitesse en won door een goal van Davy Zafarin uit in Arnhem. Met de trein was ik daar gekomen, maar doordat die goal pas in de verlenging viel, was de laatste trein richting het uiterste zuiden van het land al vertrokken. Er zat dus niets anders op dan de bus terug te pakken. Omdat ik en een vriend verstekelingen waren, was er geen plaats. Maar Sieb was één van de gasten die al langer met de bus ging en die verzekerde de kale koppen en gasten met tattoo’s dat de twee knaapjes – gehuld in polo – oké waren. De terugreis was één groot feest.

Soms heb je van die mensen waar je zeker een jaar niet aan kan denken. Rob Siebers was voor mij zo iemand. Maar toch was hij elke keer weer even leuk, even vriendelijk en even geïnteresseerd als altijd. Hij was oprecht een supermooie vent, een kerel waarop je kon bouwen. De laatste keer dat ik hem zag, was waarschijnlijk meer dan een jaar geleden. De laatste keer dat ik mij kan herinneren was bij de eerste wedstrijd van Roda JC in de Jupiler League. Ik heb hem toen nog een biertje gegeven, hij was zijn pinpas vergeten. Ik zou nog altijd een biertje terug krijgen. Laat maar zitten, Sieb. Het is goed zo.

Een gele, rode en roze droom – Tom Dumoulin

20 Sunday Sep 2015

Posted by ksagoes in Schrijfsels

≈ Leave a comment

Tags

Giro2016, Kevin Goes, L1, Richmond2015, Tom Dumoulin, Tour de France, Vuelta2015

Ik was al fan van Tom Dumoulin toen hij uitgeloot werd voor de studie geneeskunde in Maastricht. Maar nu zal er vast iemand zijn die zegt Dumoulin’s fietstalent al herkend te hebben toen hij nog niet eens een wielrenfiets van dichtbij gezien had. Zo werkt het nou eenmaal bij talenten, iedereen claimt het ontdekt te hebben en gezien te hebben.

2015, presentazione squadre Tour Down Under 2015, Giant - Alpecin 2015, Dumoulin Tom, Adelaide


Toen ik Dumoulin twee jaar geleden voor L1 interviewde, had ik geen idee. Dat zeg ik eerlijk. Hij reed een aantal opvallende wedstrijden, maar wist nog niet of hij bij de Tourselectie zou zitten en een derde plek op het NK Tijdrijden werd een stunt genoemd. Door ondergetekende, dat wel. Dat hij de wattages van Tony Martin niet eens zo sterk vond, leek meer op grootspraak dan iets anders.

Nu, twee jaar later, weten we zeker dat het geen grootspraak was. Hij kan die wattages aan en gaat graag de strijd aan met de tachtigvoudig wereldkampioen tijdrijden. Dat hij die titel ooit overneemt, staat vast. Of dat dit jaar al is, valt te bezien. Die monsterlijke Vuelta die hij net achter de rug heeft, kan hem niet in de koude kleren zijn gaan zitten.

Dumoulin was dit jaar de man van de hypes. Eerst in opmaat naar 4 juli. De dag dat heel Nederland van Tom verwachtte dat hij wel eventjes de gele trui zou pakken. Helaas, de druk was te hoog of de tegenstand was te goed, maar het lukte hem niet. Toen kon hij even later weer het geel pakken, hij moest alleen even de vierde etappe overleven. Ook dat lukte niet, met een grote smak kwam er een einde aan zijn gele droom.

Einde seizoen, einde hype, zou je denken. Maar als voorbereiding op het WK, ging hij nog even de Vuelta kijken. Dat is die wedstrijd die de NOS niet interessant genoeg vindt om uit te zenden en waar ik elk jaar voor naar de Belg schakel (net als bij alle andere wedstrijden overigens, maar dat terzijde). Daar liet Tom zien dat niet Robert Gesink, Wilco Kelderman of Bauke Mollema, maar de nuchtere Maastrichtenaar het grootste wielertalent van Nederland is. Man, hoe hij met die grote molen in het spoor bleef van Fabio Aru en al die andere groten was mythisch.

Jammer dat voor hem de Vuelta één dag te lang duurde en de rode droom uiteen spatte, zoals de Tour voor Nairo Quintana één dag te kort was. Van mij hadden ze die twee dagen tegenover elkaar mogen uitwisselen. Maar zo werkt het nou eenmaal niet. Net als dat vele wielerwetten dit jaar niet golden. Gent-Wevelgem bood namelijk spektakel, terwijl dat normaal een saaie wedstrijd is. John Degenkolb won Milaan-San Remo en Parijs-Roubaix, en dat kan eigenlijk helemaal niet. De wereldkampioen won een klassieker, ook dat strookt niet met de normale werkelijkheid. Het enige dat wel klopte, is dat de Giro en de Vuelta weer eens een stuk spannender waren dan de Tour.

En Dumoulin is één van de redenen dat de Vuelta zoveel leuker was. Ik hoop dat de NOS en alle Nederlandse media dat ook gezien hebben en dat ze volgend jaar er gewoon bij zijn. Zoals het hoort. Maar eerst de Giro, in mei. Want als je goed naar het aantal tijdritten in die koers kijkt, dan kan het niet anders dan dat Tom Dumoulin nu een roze droom heeft.

Afscheid – Laatste column Noa de Mes 06-09-2015

07 Monday Sep 2015

Posted by ksagoes in Schrijfsels

≈ Leave a comment

Tags

Afscheid, Café Pelt, Frans Timmermans, GLuck Auf, Kevin Goes, Ron Meyer, Serious Request, Syrie

Of het kleine jongetje dat postuum wereldberoemd is geworden doordat hij zielloos aanspoelde op een strand de kans heeft gehad om afscheid te nemen? Ik betwijfel het. En hoe zit het met de Duitse vrouw, wiens laatste rustplaats een Samsonite op de bodem van de Maas was? Ik denk het ook niet. En Els Borst, van wie met meer dan veertig messteken door een verwarde man haar pensioen drastisch korter gemaakt werd? Ook zij heeft niet de kans gehad gedag te zeggen.
pelt4
Ik krijg wel nog de kans om afscheid te nemen en schaam mij direct dat ik de vergelijking trek met die gruwelijke nieuwsfeiten van de afgelopen week. Want mijn afscheid is helemaal niet definitief. Mijn afscheid lijkt op dat van een Nederlandse sergeant die in Syrië gaat wonen, al moet je bij mij Syrië vervangen door Amsterdam. En met wellicht minder achterliggende Jihadistische gedachten, al word ik ook graag gezien met baard.

Nee, het is een tijd van gaan voor mij. Nu er een nieuwe burgemeester zit die ik nog nooit aan de tand gevoeld heb en met wie ik nog nooit een aanvaring gehad heb, raak ik de feeling met mijn stad een beetje kwijt. Net als dat de enige wedstrijd van Roda die ik dit jaar ga zien, in de Amsterdam Arena is. Een jaar heb ik het nog vol kunnen houden, maar nu moet ik het toegeven. Ik ben meer Amsterdammer dan Limburger nu, al zouden ze dat op mijn werk niet zeggen.

Maar die Limburgse roots, verloochen ik niet. Ik vertel nog altijd trots dat Frans Timmermans en ik altijd in dezelfde kroeg komen en dat hij mij dan negeert en ik hem. Dat Heerlen komende kerstdagen in het teken staat van Serious Request en dat iedereen daar trots op is. En dat Belgische criminelen tegenwoordig Roermond uitkiezen om te sterven en niet meer in Heerlen in het station gaan liggen om dat te doen.

En het is ook elders in Nederland opgevallen, dat de Mijnstreek hot is. Kijk maar naar al die nominaties voor de Gouden Kalveren voor Gluck Auf. Die film kan ik nu zelfs hier in alle Pathé-bioscopen in Amsterdam zien. Je ziet het ook aan de SP, waar unaniem Ron Meyer voorgedragen wordt als nieuwe voorzitter. Wij zagen het al jaren in die koempel zitten, maar nu gaat de rest van het land ook meemaken hoe hij in elkaar zit.

Ik ben natuurlijk niet de enige die vandaag afscheid neemt. Vanavond is de afscheidswedstrijd van Danny Blind als bondscoach en dan kunnen we met zijn allen zeggen: ‘Het waren twee fantastische dagen’.  Gelukkig hield ik langer stand als columnist, als ik even door mijn bestanden blader kom ik al gauw twintig columns tegen. Columns over sportwagens die raadsleden inzetten om zieltjes te winnen, columns over een enge kapster, een column over Onno Hoes en een verhaal over de dag van het Texelse schaap. Steeds weer vloeiden de woorden eruit.

Nu niet, met deze column heb ik de meeste moeite. Want hoe sluit je zo’n termijn af? Waar ga je het in je laatste verhaal over hebben? Gaat het over jezelf, of gaat het over al die schrijnende zaken die de afgelopen weken gespeeld hebben? Een beetje van beiden, daar heb ik voor gekozen. En of ik dan nog ergens spijt van heb, iets waar ik nooit aan toegekomen ben? Ik heb het helaas in al die jaren nooit over Dion Graus gehad. Daar baal ik wel van. Maar gelukkig dat Paul Dolhain in dat gat springt. En nu weer over tot de orde van de dag, ik wens u tabee, tot ziens, gluck auf en alles. Tot aan de bar, hier bij Frits en Kathinka.

Subscribe

  • Entries (RSS)
  • Comments (RSS)

Archives

  • June 2017
  • March 2017
  • January 2017
  • July 2016
  • April 2016
  • March 2016
  • December 2015
  • October 2015
  • September 2015
  • July 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • March 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • August 2014
  • July 2014
  • June 2014
  • May 2014
  • April 2014
  • March 2014

Categories

  • English
  • Schrijfsels

Meta

  • Register
  • Log in

Create a free website or blog at WordPress.com.

Cancel
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here: Cookie Policy