• Kevin

Een handvol Weemoed

~ Blog van Kevin Goes

Een handvol Weemoed

Tag Archives: Amsterdam

Koude voeten

17 Wednesday Dec 2014

Posted by ksagoes in Schrijfsels

≈ Leave a comment

Tags

All-Stars, Amsterdam, Kevin Goes, Kou, Tinder

Ze komt niet. Ze komt echt niet. Het besef slaat langzaam, maar als een baksteen in. Dat kwam vanuit het niets. We hadden al een paar dagen leuk gechat via Tinder en de date stond al een dag vast. Zelfs vandaag nog hadden we contact gehad, dus het zat wel goed, dacht ik. Ok, ze was twee uur voor onze date ineens verdwenen uit mijn lijst van matches, maar Tinder deed wel vaker vreemd de laatste tijd.
kou
Maar het was dus niet Tinder dat vreemd deed. Terwijl ik het slot van mijn fiets weer open deed, bedacht ik dat dit toch een keer moest gebeuren. Het kon niet altijd feest zijn. Misschien was dit wel mijn verdiende loon, dacht ik. Goed, nooit had ik iemand in de kou tevergeefs laten wachten, maar ik had ook erge dingen gedaan. Hoe vaak ik een meid nooit meer gebeld had na een succesvolle date, was niet op een hand te tellen. En als het al tot een date gekomen was, had iemand toch wel echt geluk gehad, vond ik zelf.

Het zou me weer terug op aarde zetten, besloot ik toen ik weer langzaam terug naar huis fietste. Ik fietste langzaam, omdat mijn voeten half bevroren waren. All-Stars waren geen goede keuze geweest op deze koude decemberavond. Net als daten, ook geen goede keuze. Ik had ook thuis op mijn bank kunnen zitten. De werkdag was zwaar geweest en lang, dus ik had me moeten haasten om hier op tijd te zijn. Natuurlijk had ik ook naar binnen kunnen gaan en deze koude voeten kunnen ontlopen, maar daar was ik dan toch niet sociaal genoeg voor. Alleen in een vreemde kroeg zitten was geen optie.

Maar ze had zichzelf ook wel gered, hoor. Ik zocht geen relatie en misschien wilde zij dat wel. Daar was ik helemaal niet aan toe, ik woonde hier net. Het was maar goed dat ze niet op was komen dagen, ze had zichzelf heel wat ellende bespaard. Misschien vond ze wat ze zocht wel bij een andere jongen die ze op Tinder ontmoette. Iemand die net zo aardig deed als ik, maar wel oprecht was. Die het niet zag als een of ander spelletje, wat het voor mij soms wel was. Natuurlijk, als ik de ware tegen zou komen, zou ik mijn ogen niet sluiten, maar mijn ware zat niet op Tinder. Dat kon gewoon niet.

Mijn ware zou ik in een kroeg ontmoeten, of op een feest. Daar had ik geen apps voor nodig, dat wist ik. Nee, deze apps waren prima voor andere mensen, maar voor mij niet. Dat hield ik mezelf vaak genoeg voor, maar langzaam maar zeker geloofde ik steeds minder in die gedachte. Als ik mezelf kon bekijken terwijl ik in een kroeg stond, zou ik me schamen. Ik stapte niet meer op willekeurige meisjes af en als ik het wel deed, was ik zo dronken dat ik mijn eigen naam al niet meer wist. Hoe kon die vent nou ooit nog een meid aan de haak slaan zonder hulp van zijn telefoon? En nu kwamen ze zelfs al niet meer opdagen op dates…

Met veel kracht duwde ik mijn fiets tegen de deur om hem open te maken. Misschien lag het wel helemaal niet aan mij. Misschien had ze echt baardvrees, zoals mijn vriend zei. Ja, dat zou het zijn. Baardvrees. Mijn telefoon trilde in mijn zak. Snel keek ik. “Oooo dat is echt zuur!” zei een andere match op mijn bericht dat ik een soort van date had waar ik 20 minuten in de kou stond en zij niet op kwam dagen. Misschien moest ik maar eens met haar afspreken.

Station Amsterdam Amstel

26 Friday Sep 2014

Posted by ksagoes in Schrijfsels

≈ Leave a comment

Tags

Amsterdam, Amsterdam Amstel, Kevin Goes, Schoonmakers

28 Station Amsterdam-Amstel

Hij is de enige die hier thuis hoort. Dat zie je aan alles. Alle andere mensen die hem voorbij stuiven, zijn maar passanten. Dit is zijn plek, hier is hij elke dag. Je ziet het aan de manier waarop hij zijn bezem quasinonchalant tegen een vuilnisbak parkeert. Of aan de manier waarop hij een papiertje van de grond afraapt en dan een vuile blik op een willekeurig iemand werpt. Zeer waarschijnlijk gooide het lieflijke meisje dat papiertje op de grond, maar in zijn opzicht zijn ze allemaal hetzelfde.

De tienduizenden treinreizigers die elke dag zijn werkplek vervuilen, hij haat ze allemaal. De schoonmaker weet diep van binnen dat hij zijn familie voedt omdat zij troep maken, maar graag had hij gezien dat ze dat met wat meer gevoel zouden doen. Als alles in de daarvoor beschikbare afvalbakken zou verdwijnen, zou dat zijn leven een stuk makkelijker maken. Zo moeilijk was het toch niet? En ze zagen hem toch lopen met zijn bezem en zijn afvalbakken? Hij snapte niet waarom mensen dan niet de moeite namen om even naar een afvalbak te lopen.

De schoonmaker haatte vooral de mensen die rond dit tijdstip van de ene kant van het station naar de andere liepen. Het was spitsuur, mensen krioelden als mieren door de massa. Een systeem leek er niet in te zitten, maar toch ging iedereen van de ene naar de andere plek en leek iedereen te weten waar hij naartoe moest. De enige niet op doorreis, was de schoonmaker zelf. Hij bewaakte het fort, waarvoor wist hij niet. Het was niet zo dat het ooit schoon werd, die illusie had hij al lang geleden opgegeven.

Pas toen hij vorig jaar een aantal dagen niet werkte, zag iedereen wat hij deed. Pas als hij niet werkte, zagen mensen hem. Nu hij weer werkte, was hij weer niks meer. Hij was weer dezelfde zombie die tussen de massa voortbewoog. In een eigen tempo, een ander tempo dan de rest. Zelfs met zijn opvallende kleding, zag niemand hem.

Hij veegde nog wat. Ik volgde hem met moeite. Zelfs terwijl ik op hem lette, verloor ik hem telkens uit het oog. Hij was er niet, terwijl ik hem toch duidelijk zag lopen. De schoonmaker, hij waande zich de baas van het station. Een eigen baas, want hij was de enige die echt gaf om de plaats waar hij werkte. En zijn werk was nooit af, als hij ’s ochtends weer op zijn werk kwam, lag het papierwerk hoog opgestapeld en waren de bakken vol. Dan begon alles weer van voor af aan.

Subscribe

  • Entries (RSS)
  • Comments (RSS)

Archives

  • January 2017
  • December 2015
  • September 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • July 2014
  • March 2014

Categories

  • English
  • Schrijfsels

Meta

  • Register
  • Log in

Blog at WordPress.com.

Cancel

 
Loading Comments...
Comment
    ×
    Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
    To find out more, including how to control cookies, see here: Cookie Policy