Ik heb bijna medelijden met ze, die duizenden chique Maastrichtenaren die nu keer op keer voor gek gezet worden door hun burgemeester. Bijna. Het heeft natuurlijk ook wel iets grappigs. Toen hier in Heerlen voorgesteld werd om Paul Depla burgemeester te maken, moest je ze eens horen. Dat kon toch niet! Dat lijkt nu wel een eeuwigheid geleden, want sinds Onno Hoes in Maastricht aangetreden is, kijkt er niemand meer naar de Heerlense burgervader.

Met wie ik soms wel medelijden heb, is met Hoes zelf. Maar vaak besef ik dan na een paar minuten dat het hier om een slimme man gaat, iemand die in de showbizz opgegroeid is en die beter zou moeten weten. Zeker na alle rotzooi van vorig jaar, zou hij nu toch beter op moeten letten. Maar nee, net zoals heel veel andere mannen doet bij hem zijn piemel het denkwerk en doet waarschijnlijk zijn secretaresse al het andere werk. Of secretaris, in zijn geval.

Het maakt mij niet uit of hij blijft of dat hij vertrekt, het enige dat bij mij de hele tijd blijft hangen is het gevoel dat iemand in zijn positie toch beter zou moeten weten. Je bent al een keer gewaarschuwd, hebt al een rottijd achter de rug en dan nog laat je je naaien door de eerste de beste nieuwe schandknaap die langs komt. Ik snap daar niks van. Is hij zijn baan zo beu?

Misschien is het ook wel een VVD-dingetje hoor. Rutte laat zich ook elke keer als hij zich in Brussel vertoont naaien, dus wellicht hoort het erbij. En waarom denk je dat Jeanine Hennis zo graag Defensie-minister geworden is? Hoe vaak die wel niet een tentenkamp binnengelopen is en met heel ander haar en doorgelopen mascara daar uit kwam, is niet op twee handen te tellen.

Maar voor een stad als Maastricht is een burgemeester als Onno Hoes natuurlijk een kleine ramp. De stad die zichzelf op een hoger podium plaatst dan ooit gebouwd is en waarvan de inwoners nog net niet stikken in hun zelfliefde. Een burgemeester die de zelfverzonnen waarden en normen van de Maastrichtenaar in de Maas werpt, zet de echte Sjeng te kakken.

In Maastricht wordt dan ook langzaam weer gebeden om een terugkeer van Gerd Leers. Natuurlijk, Gerd had ook zo zijn fouten, maar een verkeerde villa is niks vergeleken bij zeventien zeventienjarige knapen die in een hotellobby op Hoes zitten te wachten. Nee, Leers was chique, had de uitstraling van een Maastrichtenaar en maakte de stad weer schoon. Hij maakte korte metten met het gespuis dat de Limburgse hoofdstad een slechte naam gaf. De MVV-hooligans werden afgestraft en Vinkeslag werd leeggeruimd.

Ja, dat heeft Maastricht nodig. Een rechtgeaarde CDA’er, iemand waar niets op aan te merken is, iemand die de rust in die geweldig mooie stad weer terug laat keren. Gerd Leers zelf is natuurlijk te oud. Misschien iets voor Camiel Eurlings?